Sinturon ng Kahirapan sa Pilipinas



Maganda siguro ihampas ito sa mga
pulpolitikong magnanakaw. 

Bata pa ako ay madalas ko nang marinig sa tv ang panawagan ng pamahalaan na “maghigpit ng sinturon” o maging matipid o magtiis muna dahil sa hirap ng buhay sa Pilipinas. Dahil na rin sa mahal ang bilihin at ng mga serbisyo na kinakailangan ng mga tao ay wala nang iba pang mapagpilian ang publiko kung di ang maghigpit ng sinturon. Taon-taon na lang ay pamahal nang pamahal ang presyo ng mga bilihin kaya pahirap nang pahirap ang pamumuhay ng mga tao, napipilitang magtipid o kaya ay nasasakripisyo ang isang gastusin para lang may pangtustos sa ibang gastusin (madalas ay may isang anak na napipilitang huminto sa pag-aaral para matugunan ang ibang gastusin). At dahil hindi na nagbago ang ganitong pamumuhay sa lipunan ay masasabi nating mas malala ang buhay ng mga tao ngayon kumpara noon, at patuloy pang lumalala. Ang hindi namamalayan ng mga tao ay patuloy silang nag-aadjust o nakikibagay sa lumalalang kahirapan sa bansa, at tinanggap na nila ito bilang isang normal na bagay at madalas sabihin na “ganyan na talaga ang buhay at wala na tayong magagawa.” Isipin na lang natin kung gaano na kahigpit ang sinturon ngayon ng mga tao dahil sa pagmahal ng mga bilihin at maiisip natin na halos di na makahinga ang publiko sa kahigpitan.

Habang naghihirap ang mga tao, patuloy naman sa pagyaman ang mga animal na mga buwisit na mga masasamang taong pulpolitiko at ilang mga kawani ng gobyerno dahil na rin sa mga pagnanakaw na kanilang ginagawa. Habang sinasabihan nila ang sambayanan na maghigpit ng sinturon ay patuloy naman sila sa kanilang mga kalayawan at pagpapasarap sa buhay. Normal na sa mga walang hiya na ito ang manloko sa publiko at sasabihin na gumanda ang ekonomiya ng bansa pero ang katotohanan ay nakakaranas na ng matinding paghihirap ang sambayanan. Pero ang katotohanan ay sila-sila lang ang may magandang pamumuhay at patuloy pang gumaganda dahil sa mga kawalang hiyaan nila. Panloloko ang pangunahing gawain ng mga animal na ‘to dahil iyon ang paraan nila para makapangnakaw at yumaman ng mabilisan at walang kahirap-hirap. Madalas may mga kasabwat silang mga negosyante sa pribadong sektor para mapagtakpan ang mga pagnanakaw nila at mailihim sa publiko ang kanilang masasamang gawain. Dinadaya nila ang totoong halaga ng isang proyekto o kaya ay kunwari magbibigay ng donasyon sa isang pekeng NGO (non-government organization) at ang perang nalikon ay mapupunta lamang sa mga hayop na mga pulitiko at bibigyan ng parte ang kasabwat na negosyante. Nangyayari ito habang patuloy na nagugtom ang maraming Pilipino at nagtitiis sa paghihgpit ng sinturon.



Maniniwala pa ba kayo sa mga ito kung sasabihin nila na nauunawaan nila ang
kalagayan ng maraming Pilipino at nakikiisa sila sa mga pinagdaraanan natin?

Alam naman natin na ang pera na kanilang ninanakaw ay galing sa buwis ng taong bayan o kaya ay inuutang ng gobyerno tapos ay ipapangalan sa sambayanang Pilipino, na lalo pang nagpalugmok sa mga tao sa kahirapan. Tapos sasabihin pa ng mga makakapal na mga mukha na ito na may pagmamahal sila sa bayan at sa mga Pilipino, talaga nga namang mga sinungalin. Ang lalo pang nakakainis ay hindi napapakinabangan ng sambayanan ang salaping ipinagkatiwala lang sa kanila at ninanakaw lamang nga mga pesteng ito. Ang kalidad ng pampublikong serbisyo na ibinibigay ng pamahalaan ay nakakasulasok at hinahayaan lamang nila ang publiko na pagtiisan ang bulok na serbisyo dahil hindi naman nila gugustuhin na makibagay sa pamumuhay ng mga pangkaraniwang Pilipino. Mayayaman sila at mas pipiliin nila ang mga magagarang serbisyo dahil may pera naman sila na kanilang ninakaw. Madalas kung may isang mataas na opisyal ng pamahalaan na nagkakasakit ay sa isang pribadong ospital siya maco-confine at hindi sa isang pampublikong ospital. Ang mga anak ng mga pulpolitiko ay sa mga mamahaling pribadong paaralan nag-aaral at hindi sa mga pampublikong paaralan. Hindi nakikibagay ang mga pulpolitiko sa kalidad ng pamumuhay ng mga pangkaraniwang Pilipino, tapos ang kakapal ng mukha nilang sabihin na mahal nila ang Pilipinas at mga Pilipino. Mga manloloko, mga gago talaga! Ang kakapal ng mukha na magsabi sa sambayan na magtiis at maghigpit ng sinturon pero hindi naman nila iyon ginagawa. Lagi na lang ipinapasa sa mga tao ang paghihirap para sila ay magkaroon ng maluluhong buhay.

Kawawang mga taxpayers, nagtitiis sa bulok na
serbisyo na ibinibigay ng bulok na gobyerno.
 

Dahil dito ang susunod na henerasyon ng mga Pilipino ang magmamana ng paghihirap ng mga kasalukuyang mamamayan, at dahil ipinapangalan ng gobyerno sa mga Pilipino ang kanilang inuutang ay bata pa lang may utang na. Parati na lang ipinapasa sa publiko ang lahat ng paghihirap samantalang nagpapakasarap sila sa yaman nila na kanilang ninakaw. Mga walang hiyang mga tao na ‘to, ang ipinapakain nila sa kanilang mga pamilya ay galing sa nakaw. Ito ang mga klaseng mga tao na wala nang pakiramdam at mga manhid at walang pakialam sa mga paghihirap na pinagdadaan ng mga tao. Kaya nga gustong gusto nila na ang kanilang angkan na lang ang nasa poder o posisyon sa gobyerno dahil gusto pa nilang magpakayaman sa pamamagitan ng pagnanakaw. Sasabihin pa nila na walang masama daw kung isang angkan ang nasa gobyerno dahil ang mahalaga daw ay ang hangarin na makapaglingkod sa bayan. Mga ulol, mga gago, mga buwisit, mga walanghiya, mga magnanakaw at mga masasamang tao kayo! Mga pasimpleng mamamatay tao sila, pinapatay nila ng paunti-unti ang mga Pilipino dahil sa kasamaan nila.

Ang mga magnanakaw na mga pulpolitiko ay
walang kahit anong awa sa kapwa, kahit sa mga musmos.

Sana sa susunod na sabihin ng mga animal na yan na maghigpit ng sinturon, sana sa sarili nila ihigpit para malaman nila ang hirap na pinagdaraan ng mga Pilipino.

Silang Mga Sinungaling

Silang Mga Sinungaling

 

Sa maraming pagkakataon, parating nagpapahayag ang gobyerno ng mga kasinungalingan para lang maipakita sa mga tao na ginagawa daw nila ang kanilang tungkulin sa bayan. Ginagawa nila ito para mapagtakpan ang kanilang mga kalokohan at kasamaan na kanilang pinaggagawa sa sambayanan. Ayaw kasi nilang masabihan na mga inutil at mga walang silbi, at nagsasayang lang ng pera ng taong bayan. Minsan napapaisip na lang ako kung saan nila kinukuha ang kakapalan ng mukha para lang makapagsinungaling ng harapharapan sa publiko. Sa kabila ng katotohanan na lumalala na ang kalagayan ng mga Pilipino sa Pinas ay nakukuha pang sabihin ng mga maanlolokong tao sa gobyerno na gumaganda daw ang pamumuhay ng mga Pilipino sa bansa. Kung sa bagay, kapag sinabi nila ang katotohanan, ang magiging reaksyon ng publiko sa kanila ay mga wala silang silbi at pawang mga inutil, at sinasayang lang ang pera ng taong bayan sa pagpapasweldo sa kanila. Bukod pa sa pagsisinungaling ay may pagka-arogante ang mga taong gobyerno na tila ay akala mo kung sino kung maka-asta sa mga tao. Marami sa kanila ay mapangmata sa kapwa at saksakan ng yabang, marami sa kanila ay nakakalimot na paswelduhan sila ng taong bayan at dapat ay maging mapagkumbaba sila sa publiko.

Sinungaling!!!!

 

Noong 2011 may isang taong gobyerno na nagsabi na asahan na ng publiko na walang magiging pagtaas ng presyo ng noche buena items hanggang sa katapusan ng taon, pero makalipas lang ang ilang linggo ay sinabi ng taong ding yon na asahan na ang pagtaas ng presyo ng mga noche buena items habang papalapit ang pasko. Siguro dahil na rin sa kahihiyan ay walang naging pahayag ang DTI na tulad nito sa taong 2012 at umasa na lang na hindi mapapansin ng publiko ang kapalpakan na nangyari. Marahil kaya sinabi iyon ng taong gobyerna na yon ay dahil gusto niyang ipakita sa publiko na sila ay may ginagawa at para manatili sa kanila ang tiwala at kumpyansa ng publiko. Sa madaling salita ay nagbibida-bidahan lang ang mga taong gobyerno.

Madalas sabihin ni Pnoy at ng kanyang gobyerno na gumaganda ang takbo ng ekonomiya ng Pinas dahil maganda ang stock market, mataas ang GDP,  tumaas ang remittance mula sa mga OFW, dumami ang mga investment pledges mula sa dayuhang mamumuhunan, at mas maraming Pinoy ang nakikinabang sa CCT, at Philhealth; pero ayaw nilang i-base ang pag-unlad ng kabuhayan ng mga Pilipino sa  dami ng mga may trabaho kumpara sa mga walang trabaho, sa presyo ng mga pangunahing bilihin at sa kakayahan ng pangkaraniwang tao na makabili nito.

Kung dumadami ang mga Pinoy na nakikinabang dito,
ibig sabihin dumadami din ang mga mahihirap na Pinoy.
 

“Ibinabase ng gobyerno ang kaunlaran ng Pinas sa mga bagay-bagay na gusto nilang makita at hindi sa kalidad ng pamumuhay ng mga Pilipino.”

Ang katotohanan ay nagsasalita ang gobyerno sa publiko na malayo sa katotohanan dahil alam nila na malala na ang mga problema sa Pinas. Sa kasamaang palad ay inaabuso ng mga masasamang tao na ito ang kahirapan ng mga Pilipino. Alam ng mga buwisit na mga animal na ito na lalapit sa kanila ang mga mahihirap para humingi ng tulong at sila naman ay tutulungan gamit ang pera ng taong bayan na ipinagkatiwala sa kanila. Dahil dito ay magmumukha silang mga importanteng tao sa mata ng mga Pinoy na nagreresulta sa kanilang matinding kayabangan. Hindi na natutunan ng mga Pinoy na tumayo o umasa sa sariling sikap para na rin sa kanyang ikauunlad at bagkus ay naging palaasa na lang sa mga ganid na ito.

Mababang kapulungan ng mga masasamang tao.
 

Sa maraming pagkakataon ay maraming beses na rin tayong niloko at patuloy pa ring niloloko ng mga tao na ito, ang katunayan ay pabalik-balik na lang sila sa kapangyarihan na isang patunay na wala na talaga silang kahihiyan na natitira sa sarili. Paunti-unti ay pinapatay nila ang mga Pilipino sa kahirapan at tila wala silang paki-alam dahil hindi naman sila ang naghihirap. Ginawa na nilang hanapbuhay ang pagiging pulitiko o kawani ng pamahalaan na may mataas na katungkulan siguro dahil alam nila na doon lang sila kikita ng malaki at alam din nila na wala na silang alam na ibang trabaho na may kapakinabangan. Kaya kung papansinin natin sila ay akala mo kung sino na galanteng tao na kagalang-galang pero ang totoo ay gusto nila ay sila lang ang ginagalang at tingin nila sa sarili ay sila lang ang tama.

Kung mawawala sa kanila ang kanilang kapangyarihan ay malalaman ng publiko na gaano sila ka-inutil at walang pakinabang.